وقتی که روی پیرهنش عطرِ
تند لباسای تو جا مونده
تکیه داده تن خستم
به تو ای عشق صمیمی
تو این بغضو هنوز باور نکردی
چرا تردید سدّ راهمونه؟!
دیوونه ی چشمای مشکیتم
دیوونگی هم عالمی داره
تو تاریخ منو آغاز کردی
از اون روزی که قلبت مال من شد
میشه هنوز کافه برم بی تو
میشه هنوز قهوه سفارش داد
کنار اتوبان حوالی شهر
تن لعنتیم داره جون می کنه
نمیخوام پای من بسوزی برو
تو میدونی دنیا زمینم زده!
من کشور عشم
از هم نمی پاشم!
وقتی که رفتی کُل تهرانو
پای پیاده زیر و روو کردم