صفحه نخست

روزی

جنازه ای در من

کشف می شود

که روی تمام تنش

اثر انگشتان توست...

___________________

شوهرم را جَنگ خورد
و من هنوز
روی پُشتِ بام
لباسِ عروسی ام را
به نشانِ صلح
پرچم میکنم
شاید جنگ
استخوان هایش را نخورده باشد

___________________

از کُمُد صدای خنده می آید

قفلش را میشِکنم

جنازه ی آلبومی رویَم می اُفتد

چشمانَش را با دو انگشت

باز میکنم

لبخند های تِکه تِکه شده

جیغ میکِشَند

زمین میلرزد

ساعتِ دیواری سکته می کند

و عقربه ها از دهانِ کج شده اش می ریزند

موهایم سیاهی می رود

و صدای مَردی

می گوید:

لبخند لطفا!

___________________

در خانه ی ما

زنی بود

تِکه تِکه

دستهایش در آشپزخانه

چشم هایش دَمِ در

گوش هایش روی تلفن

و دلش

بیرون از خانه می دَوید ...

سراینده: صبا ایزددوست

هرگونه استفاده از این اشعار بدون اجازه صاحب اثر پیگرد قانونی دارد.