دنیا مدار چشماتو دیده
که عمریه میگرده دنبالت
وقتی همش بی نظمی موهات
میریزه رو دنباله ی شالت
دارم همون راهی رو که رفتی
هر ثانیه هر لحظه میشمارم
وقتی که احساست به من پوچه
تنها یه قرص خواب کم دارم
یه جوری دنیامو به هم ریختی
که هیشکی تا حالا نتونسته
این گریه ها تقصیر قلبم نیست
این عاشقی های ندونسته
شب میشه و چشمای من بازه
شب میشه و انگار تو خوابی
این اضطرابی که تو چشمامه
این گریه ها از روی بی تابی
نه بال دارم که بیام سمتت
نه ماهی ام که توی قلابت.....
مثل یه نیلوفر شدم حالا
تنها نشسته توی مردابت
پاته تمام ساعتایی که
هر ثانیش پای تو ایستادم
دنیا از احساسم عقب افتاد
وقتی به چشمای تو دل دادم
حالا نمی دونم شبه یا روز
حتی نمی دونم که کی هستم
شاید که سهمم اینه از دنیا
چشمایی که رو رفتنت بستم