هربار می گفتی نمی مونی
پر بودی از حسِّ پریشونی
تازه فهیدم که شاعر بودماون روزایی که دلم غمگین بود
من بی تو پرسه میزنم تو این شب غمگین آروم خیس َم می کنه بارون فروردین