صفحه نخست

مهراندیش: این یک بدعت و تبعیض دیرینه است ولی برای اولین بار بصورت رسمی بیان میشود

در میان خبرهای این روزها مطالبی را به نقل از محمود سالاری معاون وزیر ارشاد مطالعه کردم که در مقام بیان رسانه ای جدید بود !
مواضعی که معاون وزیر ارشاد در دولت ابراهیم رییسی پیرامون شیوه حمایت این وزارتخانه از هنر و هنرمندان بیان کرد در جایگاه عمل و حقیقت مطلب جدیدی نبود و سالیان سال است که فعالان عرصه فرهنگ و هنر از این سیاست های تبعیض آمیز باخبرند و گلایه دارند.

هر از گاهی خبر ممنوع الفعالیت شدن یک چهره هنری منتشر میشود

و این ممنوعیت ها برای محبوبیت بیشتر آن چهره هنری به منزله پیمودن راه چندین ساله در یک روز است!

بسیاری از مردم ایران آهنگهایی را به نام سبک رپ میشناسند که تکست آنها پر از فحش و ناسزاست، متاسفانه علاقمندان رپ هم با این موضوع کنار آمده اند و با برخی از آنها که صحبت میکنم میگویند: خب اگر تکست آهنگ فحش داخلش نباشد که دیگر رپ نیست! متاسفانه به حدی فحش و ناسزاهای برخی از آهنگهای رپ با گوش آنها عجین شده که از شنیدن آن ناسزاها لذت میبرند و اگر یک رپ واقعی بدون فحش و ناسزا بشنوند به آنها نمیچسبد!

آیا واقعا اگر کسی بخواهد رپ بخواند حتما باید از چندتا فحش بعنوان چاشنی تکست استفاده کند؟

عده ای معتقدند که برخی افراد مستحق فحش هستند، حتی اگر اینگونه فکر کنیم که برخی افراد مستحق فحش هستند اما آیا شان ما فحاشی است؟ آیا خواننده رپ هنرمند نیست؟ آیا افکار عمومی؛ یک هنرمند فحاش را در قلب خود جای میدهد؟!